Puslu bir tren gibi geçti sislerden aþk Kýrýk dökük bir düþ kaldý akþamlardan Ve bir mektup senden, hiç okumadýðým... Aðlamadýðým... Sessiz bakýþlardan býraktýðým kelimelerden Seni bir yaðmura yazmak geliyordu þimdi... Kurumuþ dallara, ve sonbahardan kaçan kuþlara Öylesine parçalandý kasým bulutlarý yüreðimde Gittin... Herþey gibi... gençlik gibi... hiçbir þey kalmadý... Bir gülümseme olabilirdi belki... Olmadý... Çok zamanlar geçmiþ sensiz boþuna... Ýncecik keman sesleri kasýldý kulaklarýmda Hüzünlü mevsimlerin yýldýzlarýna sakladým kendimi Ve teselli bulduðum þiirlerin kucaðýnda uyudum, karanlýklarda... Kuþlar misali çýrpýnýp durdum gökyüzünde... Yüreðimden düþen sen, ve sende boðulan ben... Türküler söylendi ilk aþkýn devamýna, Sensiz söylemediðim... En sevdiðimiz parka bir tren istasyonu yapýldý Gittim... Herkes gibi... sen gibi... kaybolan kelebekler gibi... Bir þans daha olabilirdi... Kaybettik... Çok zamanlar geçmiþ sensiz boþuna...
25.12.1999/SARAY Saat:00:34:15 B.BÝRÝCÝK.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.