Babasý öldüðü gün vazgeçti çocukluðundan. Evine bakmak için,kardeþleri için, Uyuttu umutlarýný. Daha on yaþýndaydý.
Sokaklarda ayakkabý boyarken vazgeçti çocuk olmaktan. Siyaha boyadýðý her ayakkabýda, biraz daha fazla boyandý hayalleri. Yaþýtlarý okulda öðrenirlerken gökkuþaðýnýn renklerini, Onun hayatýnda iki renk vardý; Siyah ve kahverengi...
Sigaraya baþladýðý zaman vazgeçmiþti çocukluðundan. Ve kaderine daha okkalý küfürler etmeyi öðrendiðinde. Kendisine "sokak çocuðu" denildiðinde vazgeçti. Ama sadece elleri ve yüzü kirliydi...
O büyüyordu,zaman geçiyordu, Ýçindeki çocuk inatla yaþýyordu. Ýçindeki çocuðu boðazladýðý gün vazgeçmiþti çocuk olmaktan, Kazandýðý eve bile yetmezken, Ne oyuncak alabilirdi ne de þeker. Ýçindeki çocuk her þeyi ister... Büyümüþ gibi yaptý sadece;insanlar ona koca adam oldun derken. O zaten çoktan vazgeçmiþti;çocukluk adýna olan herþeyden. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.