Batan güneþ kadar yorgunum giysilerimi çýkarýp atýyorum bedenimden daðýnýk bir yatak, yerlere saçýlmýþ eski fotoðraflar anladým, yalnýzlýðýn bir yabancý yalan olduðunu.
Sýrtladým çocukluðumu omzuma adýmlarým git gide kýsalýyor gövdemden en alýngan duygularýmla uyuyorum düþündükçe düþüyorum, senin olmadýðýn yerlerde ahh! benim acemi gölgem, ne çok duvarlar ördüm besmelesiz geçip gittiðin kapýlardan.
Siz kendi gel gitlerinizle oyalarken ben, içimde söylenmemiþ sözleri býraktým sana bir aþkýn hýçkýrýklarý var içinde hangi hikayeden anlatmaya çalýþsam filiz veren bir aðaca dönüþürüm böyle bir þeymiþ demek ki baþ dönmeleri.
Nuri Daðdelen 13.1.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.