biliyorum...

Biliyorum sende
beni bir gün unutacaksýn omuz
silkip bu aþkýn hatýralarýndan
bir kalemde silerek bütün her þeyi
ne varsa düþünmeden
yok sayacaksýn
ve ben yokluðunla
kanatýrken yureðimi
vuslatý sonsuzluða ertelenen
bu sevdanýn acýsýyla kývranacaðým
her sabah
seher kuþlarýnýn ötüþünde
arayacaðým sesini
henüz açamamýþ güllerden
soracaðým kokunu ve nefesini
gözlerÝn hiç çýkmicak aklýmdan
yanaðýma astýðýn
o busenin ýslaklýk hissini ilk günki gibi
ruhumda duyacaðým
ve savrulup daðýlýncaya dek küllerim
sana kavuþmanýn hasretiyle yanacaðým
Bir gün dönersin diye umutlara kapýlýp
gözlerimde gözlerini canlandýrarak
derin derin hülyalara dalacaðým
içimde ki bu hicran yarasý her sýzladýðýn da
bende kalan o masum resmine bakýp
sana nerdesin diye haykýracaðým
gòz yaþlarýmla döþeyip
geçtiðin sokaklarýn kaldýrýmlarýný
karanlýða batmýþ
sònúk bir sokak lambasý gibi
sensiz ve sessizce
yalnýzlýðýn en çetin ateþlerinde yanacak
bana sarýlýp
bir tanem dediðin o zamanlara kadar uzanýp
mazimin her yerin de seni arayacaðým
ve bil ki sen beni silsende hayatýndan
ben seni hayatým da olmasan da
gönlümde hep ama hep yaþatacaðým.
SABRÝ AMAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: