YÜREĞİMİ YORDUN SEN

Yaz ayýnda ellerim ellerinde üþürken,
Yüreðimi ýsýtan güneþimi vurdun sen.
Kirpiðine tutundum gözlerinden düþerken,
Kýyýlara geldimde neden uzak durdun sen?


Defalarca anlattým solumdaki aðrýmý,
Kapayýp kulaðýný duymadýnki çaðrýmý,
Delik deþik edipte kahrolasý baðrýmý,
Ölüyorum dedikçe birde hesap sordun sen.


Kendini bir kez olsun koysan benim yerime,
Dayanmak imkansýzdý bilirim kederime,
Sitem etsem nafile gülmeyen kaderime,
Onmayan yaralarla yüreðimi yordun sen.


Anlamadým bir türlü neydim senin gözünde,
Leyla gibi yandýrdýn ateþinde közünde,
Aþkýma fermanmýydý idam senin özünde,
Sevdamýzý ne zaman ayrýlýða kurdun sen?


Kan revan yüreðýme vurdun bin türlü yama,
Biçare Badýsaba’m uyanýr her gün gama,
Dayanmak zor gelecek bunu bilirim amma,
Çekilecek dert deðil benim için zordun sen.




Hüzün Bulutu





...
Sosyal Medyada Paylaşın: