Kırmızı Felsefem

bir çýrpýnýþta yýkanmýþtým
boðulmayý bekliyordum
ismime tüm rüyalar sýðýnmýþtý
kendime nehir bulamamýþtým
dudaklarým epeydir kimseyi öpmüyordu
ayaklarým yavaþ taþýyordu bedenimi
günde beþ vakit ölüyordu bebeler
acý ruhlara, bedenler acýlara karýþmýþtý
ýþýkta karþýlaþmak imkansýzdý
gözlerimde þarabi dinginlik kedimi korkutmuþtu
sevgilim tavana bakmýþtý
sýmsýký üþümüþtüm
sýmsýký bi küfürü pencereden öteye tükürdüm
gittim bu ülkenin tüm denizlerinden


gittim
uyudum


çünkü uyumak üzülmekten kolaydý
çok zordu karanlýða muhalefet olmak
esmer bir þiir kýlýðýna girecek
çok ölmüþ gençliðinizi yanýnýza oturtup
fazladan umudunuz var mý diye soracaktýnýz
sevdaya ve güneþe

çok ama çok zordu ’bekliyorum’ kuþlarýný örgütlemek
o kuþlarý sömürge tarihinden kurtarýp
cevabý bilinen nice sorgudan geçirtip
hiç ölü beden görmeden
alkýþlanacak bir kardeþliðe götürmek


sevimli sosyalist önderler çok katlý ihtilalleri fýsýldaþýrken
çok zordu o kuþlara gecekondu baðýrmalar öðretmek

gittim
uyudum

çünkü þarkým sevgilimim gözlerine baktýðým an bitmiþti
merhabam yoktu elvadam da
koynuna sokuluþum yoktu kutuplara yolculuðum da
kedim saate baktý
inanmýyorum dedi ’daha ölmeden’




gittim
uyudum

çünkü çok zordu
ayný þiire aþký sýðdýrmak
hem de ne olacak bu ülkenin hali? sorusunu sormak

çünkü çok zordu
memleketin alnýndan öpüp
sevgilinin gönlünü almak



gittim uyudum
çünkü
sevgilime yaðmur üretmek zordu
ülkeye ihtimaller

þarabým tükenmiþti
ve felsefem..























Sosyal Medyada Paylaşın: