yalnýzlýðýn gözünü seveyim.
ne derdi var
ne tasasý.
ne çýngarý var
ne tafrasý.
her þey olduðu kadar
ne eksiði var
ne de fazlasý.
yalnýzlýðýn gözünü seveyim.
kendi kendine
yettiðin kadarsýn.
etin neyse,
budun neyse iþte,
ettiðin kadarsýn.
ne birine gönül koyarsýn,
ne de birini incitip kýrarsýn.
ne birinden hesap sorarsýn,
ne de olmayana kafa yorarsýn.
yalnýzlýðýna yaslanýrsýn;
hepi topu bu:
olduðun kadarsýn!
bir bardak sýcak çayýn varsa
bir dal sigaran,
seni alýp götüren
bir de müzik çalýyorsa
bir yudum çayýna
kat bir tutam duman
zorlar uz olur
yollar düz olur
yuvarlan da yuvarlan...
ne yoracaksýn kendini;
’’odunlan, davarlan, duvarlan’’...
yalnýzlýðýn çayýnda demleniyorum.
insanlardan yoruldum; dinleniyorum!
duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.