Yoksun olgunluktan günün bilgesi
Adýmýndan kaçar kendi gölgesi
Muhabbet namýna çok þey arama
Hulâsa, tavrýnda yoktur dengesi
Aklý doruklarda gönül kandýrýr
Cahil ehli ile yýldýz söndürür
Daldýðý âlemde haznedar ama!
Büyüklük baþýný çarpmýþ döndürür
Terlemiþ atýný çekmez kenara
Þahlanmýþ nidayla atýyor nara
Onu tek cümleyle yýkmak var ama
Beylik pazarýnda etmiyor para
Gördüðü avluya yaymýþ kendini
Ýçinde kofluða satmýþ bendini
Ayaðýn dibini bilmez yar ama
Kasýp kavuruyor ruhunda ini
Korkarým küstahlýk esir alacak
Hisleri bölünüp kesir kalacak
Üstelik dilinde Allah ’ yâr’ ama
Kibrinden bir sabah yârsýz kalacak
Gerçek þu ki, hale ettikçe hayret
Haddini aþmaya bulmuþ cesaret
Öfkesi içimde deðer yarama
Dinmeyen sýzý bir, bana mý ibret
Açýlan sayfada öykü kocaman
Orada adem var ! Etrafý ekran
Güneþ doðuyorken hazne dar ama
Iþýðýn boyunu gösterir zaman.
Nezahat YILDIZ KAYA