Bu gece yine açtým oda penceremi
Yine izledim rüzgarýn dans etmesini
Yine ýsýttý bir soðuk öpücük yanaklarýmý
Okþadý saçlarýmý rüzgarýn ince parmaklarý
Bu gece yine açtým oda penceremi
Gökyüzü açtý bana gözlerindeki parlaklýðýný
Döktü gözlerime göz kýrpýp ýþýk saçan yýldýzlarýný
Gönderdi bana aþkýný karanlýkta saklý ihtiþamýný
Yine bir kuþ oturmuþ aðaçta penceremin yanýna
Fýsýldýyor muhteþem yalnýzlýðýný kulaklarýma
Söylüyor aþk þarkýsýný huzursuzluðuma
Gülümsüyor o ve karanlýk benim yalnýzlýðýma
Eritir gece yalnýzlýk buzlarýný
Gözlerim öper sevginin yanaklarýný
Huzur uyutur kollarýnda Kulaklarýmý
Gecenin gökyüzü boyar umut rengine rüyalarýmý
Muhammed Ahmedizade