daralýyor ruhum düþüncelerim boynumda kement gelgitler yumaðý âdeta zihnim bakýþlarým çýkmaz sokaða namzet adýmlarým bir ileri iki geri sayamadým uykusuz geceleri bilmem ki ben miyim yokluk yoksa yok muydu varlýk
çaresizlik pranga gibi ayaðýmda avuçlarým yalnýzlýðý tuttu hep kimsesizim ve sessizim bataklýða saplandý özgürlüðüm nerede gözyaþýný silecek gökteki el hiçliðim duygularýmý sürükler peþinden sebepsizim ve hesapsýzým zamaný belli belki ben habersizim
kar taneleri simsiyah yaðmur göðe yaðýyor gidiliyor geri geri, çýkýlýyor aþaðýya mutluluk eski günlerde saklý hüznün sesi yüksek çýkýyor her sokakta bilmem ki karanlýk ne kadar saklar aydýnlýðý yalnýzlýk ne zaman kucaklar umudu güneþ doðmadan batýdan bir ses duyulur mu sevgi ülkesinden Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİL ZENCİROĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.