Ahşap Konak
Dalgalar vururken kayalýklara usulca,
Baþýmý eðerim önüme ben utancýmdan.
Martýlar süzülüp giderken umarsýzca,
Diþlerimi, avuçlarýmý sýkarým hýncýmdan.
Ahþap konak þahit, piþmanlýk dolu bakýþa,
Sonu düþünülmeden, öylesine söylenmiþti.
Dalgalar karýþýr hep þu aðlamaklý haykýrýþa,
Oysa ikimizin aþký bir nakýþ gibi iþlenmiþti.
Kýymetini bilemedim sevgilim, haklýsýn,
Sana olan sevgim bir öfkeye takýldý kaldý.
Unutma ki sen hâlâ yüreðimde saklýsýn,
Senden sonra ruhum sýkýldý, içim daraldý.
Uçan kuþlarla haber yollarým sokaðýna,
Ne fayda ki cevap gelmez hiçbirinden.
Þu sevda sözlerimi al ne olur kucaðýna,
Bir kez olsun, sevdiðini söyle yüreðinden.
Hatamý kabul ediyorum, bin piþmanlýkla,
Öfkeme maðlup oldum, o ahþap konakta.
Affetmeni bekliyorum senden sabýrsýzlýkla,
Bekleyeceðim seni hep o ahþap konakta.
Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİL ZENCİROĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.