Ben çok küçüktüm Henüz konuþamýyordum bile Yarým yamalak anne ve baba diyebiliyordum Ýki kollarýmý yana açarak,onlara koþuyordum Onlarla oynaþýp,onlarla coþuyordum. Dost,düþman nedir bilmezdim Herkesle, herþeyle oynardým yýlanla bile. Her gördüðüme gülerdim Yeter ki bir ci desinler Azrail’e bile.
Ben savaþý da bilmezdim Annemi ,babamý kaybedene kadar Biliyor musunuz ? Yarým yamalak söylediðim, O iki kelimeyi de unuttum Ve ben konuþmayý öðrenirken sustum.