Zamaný tutarsam eðer Bil ki ölüyüm En gerçek yerindeyim hayatýn Rüyayým gözlerinde...
-Sözün baþladýðý yeri bilmeden Sözün bittiði yerde yaþýyorsun- Neydi kalbini körelten sevda Adýný söyleme Adý insan Nedir insan??? Yeni geldiði yerde Gözlerini bir anne þefkatine dikmiþ Annesinin gözü kapalý Vücudu kanlý, Yere uzanmýþ gören Kan nedir bilmeyen Gövdesiz yaþanýlan bir hayat Aðlayan insanlara inat, Büyüyen Bir çocuk Adý yok, Ardý yok...
Nedir zulüm Susmak en iyisi de Sus ve zamaný kovala
Zamaný tutarsan eðer Bil ki ölüsün Tam içindesin hayatýn Artýk kirada deðilsin Yaðmurda þemsiyen yoksa Umurunda mý? Deðil... Ama hayallerin vardý Hayallerinle yaþadýn Bir karýþ toprak deðildi hayalin Zamaný tutmuþsun Bil ki artýk hayal yok Bil ki artýk ölüsün...
Aþk aþk dedin de Zamanýn peþi sýra koþtun (Sebebi aþk deðil) Yarýný gömmeden topraða Ansýzýn öldün Çünkü zamaný kovalayanlar Hep ansýzýn ölür. (Aþk bu deðil...)
Zamaný tutarsam eðer Bil ki ölüyüm Zamaný kovalamadýysam Bil ki yaþýyorum...
(Bil ki aþký yaþýyorum...)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mandosi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.