Tünel
Kazma kürek iþçisiyim bu gece
Kurtulabilmek adýna kývranýþlarýmdan
Sana dair düþüncelerimin altýný kazýyorum
Bir mahkumun tünel kazmasý gibi
Bir çýkýþ, bir çare
Gecenin en sessizin de
Kan ter içinde
Hani, insan kendi hikayesini
Baþkalarýnýn hikayelerinin içine gizler ya
Öylece gizliyorum tünelden çýkanlarý
Bana ait deðillermiþ gibi
Birer birer türkülerin içine
Bir tik tak sesidir kulaðýmda
Bir adým, bir adým daha
Iþýk ha göründü, ha görünecek
Sesler gittikçe artmakta
Her kazma darbesinde
Her adým da
Biraz daha yaklaþmak da
Anlýyorum ki tünelin ucu
Yüreðime varmakta
Son darbe kaldý
Bir kazma darbesi daha
Yüreðime akmana
Tik tak sesinin ritmini bozmana
Telaþlý, tedirgin, karýþýk
Koþuyorum tekrar geldiðim yöne
Kapatýyorum tüneli türkülerle
Kilit vuruyorum kapýsýna
Bir daha açmamak üzere
Þimdilerde, ne zaman bir türkü dinlesem
Kendiliðinden kýrýlýr kilit
Açýlýr ardýna kadar kapý
Tutunurum baðlamanýn tellerine
Ýnerim aðýr aðýr türkünün ritmiyle
O son kazma darbesine
Vuracaðým yere
Ýzmir – 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.