DİVANE GİBİYİM

Yalnýz gemi gibi, geziyorum deryada.
Umutlarým tükendi, bir divane gibiyim.
Vurgun yemiþ gibiyim, ellerimse semada.
Zalim avcý elinde, garip ceylan gibiyim.

Mehtaptan kayan yýldýz, sanki beni anlatýr.
Güldürmez dostlar yüzüm, uyrun, uyrun aðlatýr.
Sorun þu göz yaþýma, dertlerimi akýtýr.
Fýrtýnada savrulan, kuru yaprak gibiyim.

Çölde bir kum olsam, savrulsam sahralara.
Halimi anlar diye, haykýrýyom daðlara.
Yalnýzlýk kaderimmiþ, gezinirim yollarda.
Þehir, þehir dolaþan, garip seyyah gibiyim..

Ne desem, ne söylesem, þu dertlerim dinmiyor.
Kaynar dertler içimde, artýk dile gelmiyor.
Vefalý dost kalmadý, kimse halim bilmiyor..
Üzerinde diken bitmiþ, garip mezar gibiyim.


Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: