Tek kiþilik bir hayatýn içindeyim Lambalarýn hafifletilmiþ ýþýklarý soluk duvarlarda gölgemi emziriyor Ruhum bir amele bu huysuz gecede, yorulup yýðýlmýyor oturduðum sedirde Tek ayak izi yok benimkilerden baþka, bu bezgin ve yaþlý halýnýn üzerinde ...
Masada, cam bir vazoda Ne zaman ve kimden geldiðini hatýrlamadýðým kuru güller var Onlar da benim gibi bezmiþ ulu orta
Parmaklarýmý kütletiyorum yankýlanan odamda azad oluyor sesi Gecenin içinde sessizliðin ’h/iç’ sesi ...
Bir ara, acýktýðým geliyor aklýma Tek baþýna duyacaðým o ekmek ve çay kokusu büküveriyor midemin gurultusunu En son kaþýk sesleriyle þenlenmiþ bir sofrada ne zaman yemek yedim, hatýrlamýyorum ...
Her þeyde bir yorgunluk , bezmiþlik Bitmesin diye sigara bile içmiyorum Çalmayan telefonumla göz göze geliyorum arada Arada demleniyor gözlerim varlýðý hiçbir iþe yaramayan þu tahta kapýda ...
Artýk varlýðý bile anlam taþýmayan insanlarýn cenazeleri kalkýyor içimden Üsteme basýyor çýplak ve soðuk ayaklarý Annem gidiyor önden emdiðim sütün kokusunu burnumdan getiren... Ardýndan babam, içimdeki hevesi zamansýz bitiren !...
Bahçedeki taþ merdivenin üzerinde bir kedi uzanmýþ Körpe sesler dillendiriyor usul usul Bir anda kopuveriyor yalnýzlýðým orta yerinden Perdenin ucundan izliyorum ürkütmeden Rahatlýðýný kýskanýyorum Durulanýyorum göz yaþýmda Ve biliyorum bir gün ayný rahatlýðý ancak bir mezar taþýnda bulacaðýmý ...
Sýðmýyor içim içime oysa derin bir boþluk var içimde cümle aleme yeter de artar bile Þimdi bir soru sorsam kendime kendim de cevap vermem kendime ...
Baðlamýþým kollarýmý mil çekmiþim dudaklarýma gözlerimi bir resimde öldürmüþüm Baþýmda bir aðrý yaþadýðýma tek delil
En son güldüðüm fotoðraf asýlý tam karþýmdaki duvarda Gücü yetse söküp atacak sýrtýndan suretimi Hapsolduðu çerçeveyi kesip, tam canýmýn orta yerine batacak !...
Ay kucaklamýþ geceyi yýldýzlar girmiþ kol kola Katran bir çarþafa dolanmýþ hayallerim Hangisi ölü hangisi sað bilmediðim ....
Bu keskin rutubet kokusu altýnda çürüyor umutlarým Durmuyor zaman en aciz kaldýðým yerde
Tek kiþilik bir hayatýn içindeyim, kalbimin sesini duyuyorum derinlerden ... Kendime inkar ettiklerim direniyor aklýmda Aklým dipsiz bir kuyuda can çekiþiyor
En son duyduðum kokuya sarýlmýþým Darýlmýþým gelmiþine geçmiþine ! Omuzlarýmda aðýrlýðý hayatýmýn Çökmüþüm içime bin parça olmuþ duygularým !
Ölmek ikinci bir kapý direniþime , bir çýkýþ, bir umut, bir heves ... Ah diyorum sýyrýlsa da ruhum bedenimden çürüse þu beni sýkan et kafes
Tek kiþilik bir hayatýn içindeyim Sýmsýký diþlerim Yüzümde Eski bakýþlarýn kiri, içime aðlýyorum çaresiz , sessiz ve mahcup ...
Yok oluþum malumudur acýlarýmýn. Döktüðüm yaþlar sadakasýdýr kirpiðime dayanmýþ uykularýmýn
Varlýðým bir hiçtir bu soðuk odanýn karnýnda yok oluþum müjde sýrrýný kaybetmiþ aynalara ...
Tek kiþilik bir hayatýn içindeyim, tek nefese aç Kanýyor yaralarým
Bir dost eline muhtaç ...
Gülþah Gayret / TEKÝRDAÐ
_
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.