rakýlar kaynamazdý hiç, güzel þeyler gibi kýsa ömürlüydü kadehler
ya derdine aman bilenen atardý yere, ya erkenden matizdi meyhaneci ya bir boþbulunmuþluk ya haydari çok uzak ya adap bilmez bir külhanbeyi ya çok toydu kadýnlar ya çokca alýmlý ya kadeh can havliyle attý kendini ya müzeyyen senar dinlendi o gece ya çarptý ýskalama bir taksimin dirseði
çupranýn yaný, masanýn örtüsü- nevzat abilerin alný en son garsoniye bir tepsi
ve sahneyi atlattý derken bizimkisi yarý sarhoþ bulaþýkçýlar eksiltirdi.
geçmiþ takýntýsý, tam da eskici olmaya karar vermiþ bir meyhane müzesi kursan, koyacak kýrýlgan bir þey yok. Sosyal Medyada Paylaşın:
serdar_evrem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.