Terk edip gitsende duymaz kimseler seni Çaðýrsanda geri dönmez bekler öylece Ýstanbul Neler yapsamda kimsecikler bilmez beni Susar, durur, bakar, çaresiz Ýstanbul
Þair olsan bile yetmez anlatamazsýn bazen Kendini herkese tanýtýr, anlatýr Ýstanbul Seyre dalýp usulca bir parça ekmek ararken Martýlara simitle, su ile bakar Ýstanbul
Boðulsan da satýrlarýn yarým kalan yerlerinde Boðazýyla meþhurdur, yüzdürür Ýstanbul Uçurumlardan atlarken düþsende yerlere Köprüsü vardýr geçirir karþýya Ýstanbul
Eski günlere dönüp bir þeyler arasanda Aramadan bile tarihi kenttir Ýstanbul Vakit gelip zamanlar bile dolsa da Sen gitsende o kalýr olduðu yerdedir Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ramazan Yıldırım 1992 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.