günahlarýmýz bizimle, biz günahlarýmýzla yaþýyoruz bu hayatta. Kimimiz çok seviyoruz, kimimiz az. Bazen çok sevmekten öldürüyoruz sevdiðimizi, bazen hiç sevmemekten. Kimimiz aðlýyor her gecenin puslu, karanlýk þafaðýnda, Kimimiz kahkahalar atýyor sevinçle. Bazýlarýmýz hayaller kuruyor, bazýlarýmýz hayaller yýkýyor. Hayatýn kuralýysa bu, bu kadar acýmasýzsa ve aðlatýyorsa, istemiyorum! Yok yazýn o kirli defterinizden beni. Ýstemiyorum! Anmayýn adýmý. Eðer bu uðrunda devri dünya ettiðiniz "AÞK" bir þeyleri daha söküp alacaksa benden, biraz daha aðlatacaksa beni, beni.. beni benden uzaklaþtýracaksa yani. istemiyorum, sizin olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.