Duvarın Kovuğu

Bende bir þey yok arkadaþ
Çatýsý çökmüþ, tarumar olmuþ viranemin
Taþ duvarýnýn kovuðundan
Bilmem kaç bahar önce gizlediðim
Tohumu bulup, alan sensin
Sensin onlarý sürülmüþ tarlasýna eken

Þimdi artýk yüzünde tebessüme dönüþen
Renk renk açan çiçeklerin olacak
Bir de sahip olmanýn aðýrlýðý yüreðinde
Çapalayýp sevgini vereceksin
Onlarla birlikte büyüyeceksin gecelerde

Bil ki! Bahar bitecek sonbahar gelecek
Bil ki! Çiçekler solup tohuma dönecek
Sende duvarýnýn kovuðuna sakla onlarý
Her þey rengini kaybederken
Gökkuþaðýný göðsünde saklar gibi

Bir gün, etrafý dikenlerle çevrilip
Eli yüzü kan ter içinde kalýnca
Acý ile koþacak bir can viranene
Hazineler arayacak yýkýntýnda
Saldýrarak taþ duvarýnýn kovuðuna
Söküp alacak gökkuþaðýný oradan
Ve onu tekrar sunacak hayata

Bahar gelecek inan yeniden
Renklenecek her þey
Sen, sen olmadýðýn zamanlarda da yaþayacaksýn
Dirileceksin adeta yeniden
Ömrün, çok daha uzun olacak öncekinden
Ama, birileri hiç tanýmayacak seni
Birileri veli diyecek
Birileri ise deli

Ýzmir – 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: