kendimizdik
en mavisinden denizdik biz kendimizce
ve bir o kadar da kendimizdik kýyý kýyý sessizce
kokmayalým diye ne de çok tuzlamýþlar ruhumuzu
deðmeye görsün rüzgar tenimize
nasýl seviþtiðimizi önce kumsallara
sonrada yosun giymiþliði ile köpüre köpüre titreyen kayalara sorun
martýlara ve yengeçlere sorun
ama bir tek neden diye bana sormayýn
dedim ya kendimizce
ve bir gün
bir þarkýnýn içinde buluverdik kendimizi
ki kaybolduðumuzu o an anladýk
dýþýna çýktýktan sonra öðrendik ki bu þarký artýk bizimmiþ
“yaþasýn daha önce hiç þarkýmýz olmamýþtý”
dedim ya kýyý kýyý sessizdik biz
ama her þey bizimle güzel gelirdi bize
her yaðmur yaðýþýnda kendimizce hayallerimizi sektirirdik pencere önünde
her yaðmur yaðmayýþýnda da sektiremediðimiz için çektirip giderdik hayallerimizin peþinden
en çok ta
sokak sokak çocuklarý severdik biz
biz çocuklarý onlarýn bizi sevdiðinden daha çok severdik
adým adým aðlardýk birlikte
ta ki göz yaþlarýmýzdan izimiz kaybolana kadar…
ilhanaþýcýocakikibinonaltý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.