Nihavende peþrev çekiyordu koyu gölgeler
Güneþ nursuz doðuyordu þahikalar ardýndan
Vakitlerden tevafuk zamanýydý
Vakitlerden sabah ezanýydý.
Kahve acýsý gözlerinden kurþuna dizildim.
Her ömür gençliðinden vurulurmuþ.
Vurulduðum
Ve hatta dirildiðim yerden gelmiþtim sana.
Uzattýðýn o avuçlarýna
Kanadý kýrýk ama öfkesiz
Kuþlar býrakmýþtým sana.
Þimdi var ya, þimdi
Yaþanmýþ ve yaþanacak ne varsa aþka dair
Teninde tuzumu
Dudaklarýnda izimi
Tümünü sana býrakýp
Ve dönüp yüzümü
Dört kitabýn kýblegahýna
Ademî yeminler ederek
Elif dedim
Rahim dedim
Rahman dedim.
Bir gülzar-ý aþka
Yolum dedim.
Þimdi var ya, þimdi
Sen beklemenin sarkaçsýz saatlerinde
Her sabah ezanýnda
Yollarýma baðdaþ kurup
Eyyüb sabrýyla yýkanýrken,
Benim üzerime ateþler yaðar arþ-ý alâdan.
Gözlerim odamýn beþinci duvarýnda
Katmer katmer, kor alev þule olurum geceleri
Yorgun yatak kuþlarý tüner göðsüme.
Defalarca öldürürüm bu saatlerde seni.
Yeniden baþverip dirilirsin.
Kýnadýðým,
Kendime bile çok gördüðüm
Ey ciðerimdeki kördüðüm.
Seni ne çok sevdiðimi
En iyi sen bilirsin...
Vedat Yaman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.