BEN İKİMİZİN SEFERİYİM
Yine ayný durak
Ve ben yine ayný yolun yolcusuyum
Kim bilir bu kaçýncý kendimden kaçýþým,
Bu kaçýncý kendimi yok yere harman savuruþum.
Ben mi aðýr geldim kadere?
Yoksa kader mi beni hap yok sayandý?
Sayamadigim kaçýncý hüzündeyim
Ya da yazýlmamýþ hangi misranýn bilmem neresindeyim...
Yine hüznüm sarmýþ beni
Ben yine içimin sancýlarýna eþlik etmekteyim.
Sahi hangi yolun yolcusuyduk
Unutmuþum iþte kendimi ve kendimde olan her þeyimi.
Bir gidiþ var ikimizde
Bir ayrýlýk
Bir vazgeçiþ gibi.
Bir kabulleniþ var sevgili
Bir terk ediliþ
Bir bahar gibi.
Biz hep olmayan tarafa bel baðladýk
Hep yarý eksik verilen söz olduk.
Yani tamamlamaya yeminli deðildi bizim kaderimiz,
Ne bileyim sanki bir boþluktuk hep...
Hangi sabahýn sisi olduk?
Ya da hangi gecenin siyahý?
Bak bilinmiyor iþte akibetimiz
O halde nedir bu bizi bize çok gören sevinçlerimiz?
Biz hep mi eksik kalan taraf olacaðýz?
Ya da unutulan.
Ah sevgili!
Biz ne çok gelmiþiz kendimize,
Ve de ne çok bitmiþiz.
Ben yine ayný durakta
Ve yine ayný yolun yolcusuyum...
Yolum ne sana ne de kendime
Ben savrulan hüzünlerimin kapýsýndayým.
Kendi þafaðýma az kaldý sevgili
Ben ikimizin boþ verilen vakitlerdeyim.
Bazen gece
Bazen gündüz
Bazen de tamamlamamýþ bir hece...
Dedim ya,
Ben ikimizin solundayým,
Bazen nefes
Bazen hayat
Bazen kilitsiz bir kafes...
Ben hep sendeyim,
Bir hayat
Bir umut
Bazen de bir kader...
Tüm vazgeçiþler koynumda
Tüm umutlar cebimde,
Ben dedim ya sevgili
Yine ayný durakta
Yine ayný yolun yolcusuyum,
Ben senin
Ben benim
Ben ikimizin seferiyim...
07/01/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.