Turkuaz.

Bir portre ve çocuk.
Baþ baþa kalmýþlar.
Çocuk,portreye boylarý çarptýkça.
Oturup beraber aðlamýþlar.
Aktýkça akmýþ.
Her düþen boya tanesinde yanmýþlar.

Diline takýlmýþ ufaklýðýn,
Bir renktir gidiyor.
O en acýklý sahneleri.
Gözünde yaþlarla çiziyor.

Resimlerinde Güneþ olmadý hiç bir zaman.
Ne kýþ isterdi ne de yarým kalan bir yaz.
Ellerine bulaþmýþ aþkýn rengi.
Kavramýþ bütün ruhunu turkuaz.

Soðuk mu soðuk bedeni.
Dokunsan sende üþürsün.
Kolay olmaz aþkýn esareti.
Ne mavi olabildi ne yeþil.

Þimdi bir mektup istiyorum senden.
Ellerinle renklerin mezarýný kaz.
Sonra bana sevdiðin tüm renklerin adýný yaz.
En baþta olmalý turkuaz.

Bir portre ve biraz kan.
Çocuk erimiþ her boya tanesinde.
Portre suçsuzum der sen gel de buna inan.
Fýrça da sessiz kaldý bu nasýl bir yalan.

Bir mezar derin kazýlmamýþ.
Ufacýk eller ve ayaklar sýðacak kadar.
Köþesinde bir mektup var boyalar la yazýlmýþ.
En baþý turkuaz ama kalan bütün renkler firar.





Sosyal Medyada Paylaşın: