YETİŞEMEYECEKSİN

Yetiþemeyeceksin…
O gün geldiðinde kaybettiðin her þeyi
bir daha geri alamayacaksýn,
Bildiðin tüm limanlara hiçbir gemi gelmeyecek;
yalnýz kalacaksýn,
aðlayacaksýn,
ve güneþ, gözyaþlarýna yansýyacak battýðý zaman…
Sonra akþamlar baþlayacak;
Hiç bitmesini istemediðin,
akþamlar…
Uykular bölünecek sabaha yýrtýlan cýzýltýlar eþliðinde,
Hep <Neden, Neden> diye beynini kemireceksin!
Ama asla ikinci bir þansýn olmayacak…
Mevsimler kuduracak bedeninin her bir noktasýnda;
sonbahar olacaksýn,
konuþamayacaksýn,
ve yaprak olacaksýn,
yaprak…
Kimsenin bilmediði derin bir ormanda
çürümüþ bir sessizliði yaþayacaksýn,
Þarkýlar susacak deli rüzgârlarýn aðzýnda,
Boynun öylesine bükülmüþ olacak ki,
Sisler ortasýnda donup kalacaksýn…
Ve hâlâ,
Ama hâlâ,
Yetiþemeyeceksin…

18.06.2005/Cumartesi/SARAY
ÞÝÝR-B.BÝRÝCÝK

Sosyal Medyada Paylaşın: