Ölü Kuşlar Korosu

kýyamet bahçesi köyler bilirim
sarý arazilerde kýzlar, oðlanlar
bir de ýrmaðýn iki yakasýnda uzaktan
birbirlerine siyah gözyaþý döken zeytin aðaçlarý

yeþermiþ ovalarýnda göðsümün
daðýlýr dört yana huzursuz atlar
sarmaþýklar dikey sancýlar içinde sarar ellerimi
bütün bereketini kaybederim
avucumdaki topraðýn
kanat geren kuþlarýn ahý tutar
bir nehri kývrýmýndan boðarým
Tanrý sulara ölüm kattýðýndan beri

buzul çaðýnda donar
sýrtýma çakýlan kanatlarým
gözlerimin oyuklarýna
saklanýr o büyük evren
þimdi terkedilmiþ topraklarda
görmenin acýsýndayým
yalnýzlýðýný bir korkuluðun

kýrýlan kiremitlere aðladým
býçaklanan suya
merasimle gömdüm
ateþe verilen atýmý içime
þarkýlar söyledi ellerimde
ölü kuþlar korosu

siz içleri dinamit dolu bandolarla karþýladýnýz her çaðý
kurþununuz bitmedi, hýncýnýz sonsuzdu
omzunuz bir dal, tüfekler tüneyen
ekmeðinizi bölseniz içinde silah
ýþýða kör, bilmez vurulduðunu
suya daldýrmadýkça
belinizdeki mataranýz
kaç gelincik vurduðunuzu, bilirsiniz
çocuklarýn topraktan çýkan
kangren parmaklarýný saysanýz.
Sosyal Medyada Paylaşın: