daha bitmeden peþinden bir yaðmur hep yarým kalýyor að gererken bedenime çakýlý taþlarýn konuþmalarýna þahit olan örümcek toprak ayaða kaldýrýyor asýrlar sonrasýna hazýr olmayan ellerimi nasýl bir ayak izi sürmedir ki bu nefesi her an ensemde düþmanýmýn bütün karanlýklar sokak lambalarýnýn altýna mý birikiyor yirmi beþinci saat zamanlarýnda bir kapý düþünüyorum geliþigüzel yerden göðe açýlan yýldýzlar bir ipe dizilmiþ kopuyor çýðýrtkan kadýnlar topluyor eteklerine telaþlý gri gecelerde kimse kimseyi tanýmýyor gökküþaðý beline sarýlýp gittiðinden beri ihtiyar bir bilgenin kelimeler dökülüyor kum saatlerinden kelebekler boþalýyor ömrü kýsa zamanlara bir yol çiziyorum döndüðümde herkesi ölü bulmak için sýðýnmacý duvarlarý elleriyle kazýyan ölüler içinde üzerimden geçen yüzlerce atlýnýn ayak seslerinden kayboluyorum sonuncusuna biriktiriyorum gözyaþlarýmý kuru bir ormanýn rüzgar bütün dallarýný kýrýp savuruyor ellerine mýzrak oluyor helak edilecek bir kavmin gök karýþýyor kuþlarýn karmaþasýndan karþý kýyýda bir kayýk batýyor çöl ortasýnda sükunet içinde istila ediyor sarmaþýklar bir maðrayý sonra bir kitabý ortasýndan açýyorum saçlarýný biriktiren kadýnlardan bahsediyor tedirgin tepelerin diplerinde bitmeyen kaygýlarýnda yol alýyor elinde çember koþturan bir çocuk sonsuzluða bulutlar olanca hafifliðiyle yere iniyor yazýlmýþ ilk kitabeleri gizlemek için kýzýl topraklar için köleler asýlýyor zarif boyunlarýndan bir havza kenarýnda çaresiz bir çobanýn gömütü kayboluyor cebinden üç hurma düþüyor gökten ayetler ardý sýra buðdaylar biçilip kazanlar kaynýyor kerpiç odalarda örümcek maðarasýna að örüyor sessiz sessiz ve Tanrýsýný arýyor insan. Sosyal Medyada Paylaşın:
Servetafşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.