Ver/yansýn…
Keskin bir dilin kýnýndayým þimdi
Sýrat köprüsüne inat çýrýlçýplak ayaklarým
Leþ! kargasal bir düzene ah’lar biriktiriyorum
Suretsiz iklimlere bakýp,
Her þeye kendimi
Kafa tutar buluyorum
Tadým ,tuzum yok
Kalemim Kýrýk,
Ýmgelerim eksik
Her yer daðýnýk,
Herkes Çorak,
Gülüþümü Çalarken
Yosma duygular
Ýçimde kör karanlýk
Hayaller büyütüyorum
Susmuyor özge yaným
Ve fünyesini patlatýyor
Kalem gölgesinde
Ve yine ben parçalanýyorum
Þah damarý kesik
Kangren olan bu düzende
Þiire dursa da vakit;
Ýçimden geçenler
Yine kendi idam sehpamda asýlý kalýyor…
Ver/yansýn düþlerime
Yine kendimi demir atmýþ buluyorum…
05.01.2016 – Hüseyin AKÇAM
‘’Uçurtmasý S/onsuzluða takýlý bir çocuk imzasý’’