şarapnel parçası gibi dağıldım

yüzünü görmediðim hiçbir anýmda,
sesini duymadýðým,
sarýlýp koklamadýðým,
ve ellerini tutmadýðým,
hiçbir güne uyanmak istemedim.

þimdi çýkýp gelsen,
daðlarý taþlarý utandýrsan,
yaðmuru, bulutu,
denizi, maviyi,
ve yüzümü utandýrsan.

þarapnel parçalarý gibi daðýldým.
kalbim pimi çekilmiþ bir el bombasý,
dilim lal,
yüreðim kýrýk,
ve umutlarým tel örgülerle çevrilmiþ.

biz birbirimize aitken,
biz birbirimize uzak kaldýk.
sen gidiyordun,
ben,
suya býçak saplar gibi,
yüreðime yokluðunu saplýyordum.

þarapnel parçalarý gibi daðýldým,
kalbim pimi çekilmiþ bir el bombasý.
kendi gölgesine,
kendi ruhuna,
ve kendi nefesine,
sonra tüm günahlarýný üstüme örttüm,
günahýn boynuma olsun ki;
cehennemden beterim bugün.

ellerini tutmaya korktuðum,
nefesini içime çekmeye çekindiðim,
ve yarasýna sarýlmaya utandýðým,
ne çok acým var içimde.
sen sustukça,
ben,
þarapnel parçasý gibi daðýldým,
kalbim pimi çekilmiþ bir el bombasý.

ibrahim dalkýlýç
04/01/2016
17:20 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: