hoş geldin
öyle zifir
öyle karanlýk
öyle zindan
yüreðimi katran katran iþleyen bu hayatýma
hoþ geldin
sana yüreðimin üstüne yemin ederim ki
yüreðimin tek sahibisin
ve hayat
senin varlýðýndan farklý deðil benim için
özlemekle ölmek arasýndaki o ince çizgi gibi
üþümekle korkmak gibi
düþ görmekle
nefesini koklamak gibi
mavi gibi
bulut gibi
yaðmur gibi
bir yaðmur damlasýnda
ikimizin ýslanmasý gibi
þimdi þiirlerde sarýldým sana
sadece þiirlerde
ayný þehrin sokaklarýný adýmlayýp
ayný þehirde nefes alýp
ayný þehirde karanlýkta kalmak gibi
belki zaman bugün deðildi
belki zaman yarýnda deðil
belki ertesi günde deðil
ben zamana deðil
ben sana sarýldým
karanlýk ve yaðmurlu bir þehrin sokaklarýnda
düþlerimi küçücük göz bebeklerinin ortasýnda
kirlenmiþ bir kenti yýkayan yaðmur gibi
anadan doðma tenimi kirinden arýndýrýyordu
ve o zamanlar
o küçücük göz bebeklerin bile
zifir yüreðimi aydýnlatmaya yetmiþti
ve ne kadar kapanmamýþ yaram varsa
hepsini kapattý gözlerinin ýþýltýsý
saçlarýna dokunan rüzgarý bile kýskandým
söylemeye çekindim
sustum
içine kapanýk yetim bir çocuk gibi
oysa ne çok okþamýþlýðým vardý saçlarýný
parmaklarýnýn titrekliðinden
dudaðýnýn çatlamýþlýðýndan
yüreðinin yarasýndan sevdim seni
hoþ geldin
sonbaharýn döktüðü yapraklarý
yüreðimin orta yerinden
göz yaþlarýnla yaþata bilirsin
ibrahim dalkýlýç
03/01/2016
22:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.