Issýz sessiz kimsesiz bir kuytu bulup
Ýçine içimden baþka hiçbirþey almadan
Bir kitap gibi sayfa sayfa çevirip ömrümü
Okumak istiyorum
Kaynakçalarýma bakýp hangi cümleyi
Kim için yaþamýþsam kim için ölmeyi
Ve umutlanmayý göze almýþsam
Hatta baðlaçlarýmýn bile sebebi cihetini
Kiminle kimliðime vardýðýmadeðin
Okuyup bilmek istiyorum
Bir fotoðraf kitabýda olsun ama
Kelimelerin resimlerine bakmaktan
Sýkýldýðýmda sýyýrsýn gözlerimi
Maviliðin enginliðiyle kucaklayýp
Siyah beyaz kat’iliði sunsun aklýma
Çocukluðumu böyle okuyayým mesela
Sonrasýný okumaya gerekte yok zaten
Galiba cesaretim de yok
Korku ve polisiye okumayý sevmem zaten
Kim kiþifliyor yine mutluluðu
Ýçinde sesli harfler geçen cümleler kuruyorum
Bir kuþ malühüllesiyle
Bulutlardan sarkan güneþe aþklanýyorum
Yine her yerim çocuk oldu
Aklým sen bari akýllý ol dedim
Tuttu salýncaktan atladý
Dur incineceksin dedim kýracaksýn kabuðunu
Baþka çaresi yok dedi
Çiçeklerden bir taç yapýp
Gölgesinin baþýna taktý
Göðün burçlarýna savruldu
Yýldýzlara kur yaptý
Þimdi kýnayýcýlar da peydahlanýr derken
Gam yüklü bir bulut aðladý üstüme
Aldýrmadým
Gözyaþlarýný rahmet bilip
Bir güzel yundum gönlümü
Yok yok esiyor bir yerden mutluluk
Kar gibi oldu ufkum
Net beyaz
Çocuk mu oldum