Bir bilsem Bir öðrenebilsem diyorum Þehrin o ýssýz bakýþlarýndayým yine O baharýn yapraklarý dökülse de yüzüme Sessizliði seviyorum iþte
Yaðmurun yaðdýðý kadar sýrýlsýklam Güneþin doðuþu kadar sýcak Gecenin esintisi kadarda bitap Öðrensem de bazý þeyleri Yetmiyor kifayetsiz kalýyor derinlik
Bir çift oda olsa da Ýþte þuracýkta bir boþluk Yetmiyor gökyüzü Boþluktaki ýslaklýktý belkide Gelmemek gibi ýssýz Üzülmek gibi yalancý
Bitmiyordu gecenin diyecekleri Susmuyordu mürekkebim kalemim Ah bir aðýt yüklense de sýrtýma Bir of lama kadar yanýk sözcüklerim
Jilet misaliydi kalemim Yazdýkça acýsa da Engel deðildi kanamama Kimi çizse bir iz býrakýyordu Bir leke.... Çoðu zamansa bölük bölük kalýyordu Mecburen düþüyordu yere mýh gibi Kayýyordu elimden mürekkep baharýna karýþýp Kayboluyordu...özgür ruh....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖZGÜR RUH Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.