Yorgun yüzünde nakýþlý mahzunluklar,
Korkularý sýmsýký avuçlarýnda
Kederin kararttýðý gözlerde fer yok…
Boðuþmuþ çýlgýn dalgalarla besbelli,
Küstüðü dünyaya sýrtýný dönmüþ…
Kumlara kusmakla biter mi acýlar?
Minicik bedeni kývrýlýp kalmýþ,
Hayatýn yerden yere vurduðu çocuk
Ne olur aç gözünü, gülümse azýcýk…
Çýlgýn dalgalara küsmeyin sakýn,
Bin bir acý dolu kahpe dünyadan
Kurtarýp almýþlar binlerce kolla
Kucaklayýp býrakmýþlar usulca,
Sessiz bir kýyýya yatýrýp,
Kurutsunlar diye gözyaþlarýný
Rüzgârlarýn þefkâtli kanatlarýna…
Usul usul sývazlayýp mahzun yüzünü,
Okþamýþ saçlarýný tatlý meltemler
Dalarken gözleri sonsuz uykuya
Süzülen gözyaþý yüzünde oya,
Sükûnu içer gibi içini çekip
Ýlk defa gülümsemiþ doya doya…
Bomba yaðar gümbür gümbür,
Parçalanýr kafa kollar,
Keder akar oluk oluk
Acýyla kapanmýþ yollar
Kuþ deðilsin, uçamazsýn,
Kurtuluþ yok, kaçamazsýn
Hürriyete geçit yok ki,
Ufka kanat açamazsýn…
Çaðýrýyor engin deniz,
Koþuyorlar bir umutla
Ah, binlerce solgun beniz…
Hâlenur Kor
24 Aralýk 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.