BAĞRIMDA KÖZÜN KALDI

BAÐRIMDA KÖZÜN KALDI


Sen gittin ya ardýndan bu yüreðim taþ oldu
Yokluðun kucak açtý, o yosun gözün kaldý.
Aðlamadým, intizar gözlerimde yaþ oldu
Mevsimleri götürdün sadece güzün kaldý.


Senden kalan çok þeyi silip geçti günlerim
Sensizliðin okuyla delip geçti günlerim
Yaþamadým yanýmdan gelip geçti günlerim
Yarýnýndan habersiz mazide izin kaldý.


Beyhude çýrpýnýþým yoruldu her turunda
Kalmadý bu kalemin kaðýtlar hatýrýnda.
Adý sensiz baþlayan þiirin satýrýnda
Bir bilsen yazýlmamýþ kaç tane gizin kaldý.



Ne elini uzattýn ne de elimi tuttun
Düþlerimi uyutup gönlü nasýl avuttun?
Söylesene yanýna almayý mý unuttun?
Alev alev yanýyor baðrýmda közün kaldý.



Yok artýk beni benden alan sýcak nefesin
Çýkmaz sokaðýndayým sana çýkan adresin.
Ýþte þu dört duvarda hala çýnlýyor sesin
Kulaðýmda haykýran elveda sözün kaldý.



ELÝF KESKÝN KARABULUT.../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ
07.07.2012 / 15:00


Sosyal Medyada Paylaşın: