LA TAHZEN
Bittiðin yerde baþlar hasret
Bir avucunda nefret, bir avucunda kasvet
Hiç ölmeyecek gibi bekler adam
Hiç dönmeyecek gibi gider kadýn
Hiç bitmeyecek gibi geçer zaman
Unuturum der kadýn, unuturum
Ýçimde bir yýðýn c/an kýrýðýyla
Yumdukça gözlerini
Bir sarhoþ narasý gibi düþer gözyaþlarý
Zamanla çiftleþtikçe acýlarý
Anlar kadýn
Unutmak kundakta bir çocuk
Dönmek asi bir ruh
Gecenin zifiri rahminden doðar
Uykusu ölü bir piç
Ve bilir kadýn
Zaman aslýnda bir yalan, bir hiç
Dolaþýrken meyhanesiz sokaklarda sarhoþ sarhoþ
Yýllanmýþ bir þarap gibi
Arar geçmiþini mahzen mahzen
Kendini sorar ölü adama
Adamki asýrlýk nefret, tozlanmýþ kasvet
Adam ki çürümüþ bir parça et
Hayýr hanýmefendi hayýr, der
Siz ibrþim deðil, silkelediðim tozuydunuz
Kaddinize vurduðum her tokmak
Ödüldü mahbubunuza
Ve siz tozuttukça diyar kararýyordu
Bu yüzden zulmet koydular adýnýzý
Zulmettiniz, Leyla dediler
Oysa hep siyah ve sisliydiniz
Görünmek istediðiniz kadar görünür
Görmek istediðiniz kadar görürdünüz
Çünkü siz bir mezar taþýnýn son cümlesiydiniz
’RUHUNA FATÝHA’
Her Fatiha ölüye okunmaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.