Düþlerimin yolcusu
Ben, bu gezgin ruhumla
Gezinebilir miyim, sol yanýndaki Mýsýr’da
Bir cüzzamlý gibi
Kovulmuþ olsam da, o þehrin sokaklarýndan
Yanar mý ayaklarým
Çöldeki kumlar misali
Çatlar mý?
Bir damla kýzýl suya hasret dudaklarým
Kalýr mý bedenim
Kum fýrtýnalarýnýn altýnda
Canlý canlý mezara girer gibi
Milattan önceydi sana tutukluluðum
Asýrlar sonra
Yine senin ellerinden geldi
Karamsar özgürlüðüm
Bana denizi gösterip
Þimdi git dedin, kýzýla git
Asanla beraber git, dedin
Oysa ben, asamý bile yýlan yaptým
Ayaklarýnýn dibinde, onu bile göremedin
Þimdi söyle, söyle bu yaþlý Gezgin’e
Musa’nýn Kýzýl Deniz’i yardýðý gibi
Yarabilir miyim böðrünü, asasýz
Hükmede bilir miyim sol yanýndaki asi sulara
Musa’nýn Kýzýl Deniz’e hükmettiði gibi
Boðabilirim miyim?
Kýnýndan çýkmýþ, onca keskin sözü
Firavunu boðar gibi…
Ama yok!
Ben; asamý bile yitirdim, bu uðurda
Yolumda can verebilecek
Bir kavmim bile yok
Kaldý ki, peþim sýra gelsin
Bir tek gezgin bir ruh
Ki o da emanet
Kim bilir nerde ve nasýl can verecek
Ezelsiz ve ebedsiz bir yolculuðun
Bitkin yolcusu gibiyim, þimdi
Yürüye yürüye
Nasýr tutmuþ ayaklarým
Tur Daðý’nýn zirvesine çýkarken
Bir mucize bekliyorum daðýn zirvesinde
Musa’nýn Tanrý’yla konuþtuðu gibi
Bekliyorum seninle konuþmayý
Derken,
Ansýzýn sallanýyor sýzým
Saðýr karanlýk sallýyor bu hülyayý
Yýkýcý bir depremden sonra
Musa’nýn Tur Daðý’nda kaldýðý gibi
Kalakalýyorum,
Yekûn yokluðun ve hiçliðin ortasýnda
Zaten, öteden beri
Bin bir yalanla gelmiþim daðýn eteklerine
O sarsýntýnýn ardýndan, onca taþ
Bu nedenle yýkýlýr, aciz bedenime
Dipsiz bir kuyunun en karanlýk noktasýndan
Bin bir öfkeyle çýkarýlmýþým, Yusuf gibi
Kaç köle pazarýnda satýldým
Kaç kez esir býrakýldým, onca öfkeme raðmen
Ki en son
Musa’nýn kovulduðu yere geldim
Tersyüz ettimse de gerçekleri
Olmadý Düþ Yolcum, olmadý
Bedenim çýktýysa da zindanlardan
Naçar gönlüm kurtulamadý
Bakýþlarým hala
Musa’nýn esir tutulduðu zindanda
Zincire vurulmuþ, aðlýyor
Sözlerimse
Yusuf’un atýldýðý kuyuda
Kör karanlýkla dertleþiyor
Ve þimdi sen
Üzeri karla kaplý rüyalarýmýn
Zirvesine týrmanýyorsun ansýzýn
Hadi Düþ Yolcum
Rüyalarýmýn zirvesinden
Gerçeðe, bana düþ; Yolcum
Bak, Musa’nýn asasýný yitirdiði yerde
Kollarýmý açtým sana, hadi düþ
Düþ ki, tutayým seni
Düþ ki, uyanayým bu saðýr uykudan
Açayým gözümü gerçeklere
Düþ ki, hüznümü vereyim solan çiçeklere
Düþ ki, yazayým adýný gönül haneme
Benimsin deyeyim benim, cümle âleme
Düþ ki, sükûtumun isyaný
Gönlümün girdabý bu anlaþýlmaz hali
Kendi ellerimle atayým zindanlara
Ama bu halde
Yusuf gibi çýkmýþ olsam da kuyudan
Canhýraþ kaçýyorum Mýsýr sultanlýðýndan
Adým adým esarete
Adým adým sefalete
Ve de adým adým ölüme kaçýyorum
Kördüðüm, bütün yollarým
Hangi yöne dönsem, hep ayný gizler bulur beni
Tabelalar bile, tek yön gösterir
O yol ki, Mýsýr’a gider
Mýsýr’da zalim bir devran
Aþký pareler…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.