Seninle, bir masada içemedik acý bir kahve denize karþý ama paylaþmýþtýk içten acýmýzý. Ufuklara bakarak acýdýkça acýtan, kývýlcýmlarla dolu Görmeden yürek çarpýtan bir sevdaydý bu. Paylaþýlan bir yürek, kývama ermiþ bir sevdadýr tüm þehir þimdi bizi bekliyor, ayakta seyretmek için, ölmeyen, içli sevdamýzý... Bazen içimde ölü bir þehir gibiyim, desem de kurþun bir kez öldürürmüþ insaný, bilsem de her gün kendimde yaþýyorum bunlarý, Acý yüklü kalbimin, gönül sokaðýnda. ama þunu öðrendim bu arada sevgi ömür boyu inançla taþýnan bir yüktür ama onurlu ve hafif! Ama naif ve derinden! Ama hissederek, Gönül diliyle ve kalben biz mi? Biz sevdayý, sevmeyi öðrendik Mekkeli bir yetimden.... yusuf erdoðan/konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
mevlana diyarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.