ÖZLEDİM
Çocukluðumdaki kýþý günlerini
Dizlerimize kadar gelen çizmelerimizi
Kart kurt diye kardaki gezintilerimizi
Bazen üzerimize lapa lapa yaðan karlarý
Daðlardan esen kavurucu rüzgârlarý
Ve kardan adamý
Buzda kayan kýzaklarý
Kartopu oynamayý
Kar üstünde yuvarlanmayý
Buzda kayýp düþmeyi
Sonra hep birlikte gülüþmeyi
Ve yükseklere çýkýp kar örtülü doðayý seyretmeyi
Kýþ denilince ramazan davulcularý aklýma gelir
Buzlanmýþ pencerelerimizi hohlayarak ellerimizle silerdik
Açtýðýmýz yerlerden davulcuyu seyrederdik
Bilirdi davulcu seyrettiðimizi
Bize bakarak yükseltirdi davulun sesini
Daha sert, daha hýzlý vurarak
Okurdu manilerini
Biz çocukken oruç tutardýk kýþ günleri
Anamýz erkenden kalkar yapardý börekleri
Türlü türlü hamur iþleri
Fokurdayan soba üstündeki demliði
Oluðundan fýþkýran buharýnýn sireni
Yaðmur altýnda ýslanýrdýk karlý karlý
Ýliklerimize kadar sudan çýkmýþ balýk gibi
Eski adamlardýk vesselam eski adamlar gibi
Ne hastane, ne doktor bilmezdik
Çünkü hastalýklar bizi es geçerdi
Doðanýn içinde doðallýkta þendik
Sapa saðlam turp gibiydik
Hapþýrsak bile “çok yaþa” diye þenlenirdik
“Hep birlikte, sen de gör” diye neþelenirdik
Pekmezle kar karýþtýrýp ilaç niyetine yerdik
Yaþamak doðanýn baðrýnda,
Kar gibi, yaðmur gibi, aðaç gibi
Çaðlamak doðanýn baðrýnda
Sular, dereler, çaylar, ýrmaklar gibi
Özlemimsin, hasretimsin ey kýþ günleri
31.12.2015 – Ýzmir El Garip
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.