Nasreddin Hoca ve kazan

Birgün Hoca komþudan bir ufak kazan ister,
Komþu verir kazaný, Hoca teþekkür eder.

Birkaç gün geçer geçmez Hoca iki kazanla,
Döner komþuya geri, kalkar kalkmaz ezanla:

``Kaynattým sütü komþu, saðol yaptým yoðurdu;
Bak Allah‘ýn iþine, senin kazan doðurdu!``

Komþu çok sevinmiþtir, bu iþ hoþuna gider;
``Hocam, bu en büyüðü, istersen al götür`` der.

Hoca hemen sarýlýr kazanýn bir kulpuna,
Keyifli adýmlarla düþer evin yoluna.

Adam beklemektedir, günler geçer aradan,
Oldukça hayret eder, ses sedâ yok Hoca`dan!

Birdenbire içini heyecan telaþ sarar,
Düþünde kazan görür, varýr Hoca`ya sorar:

``Hocam bizim kazandan var mý acep bir haber,
Verdiðim büyük kazan çocuk doðurdu mu`` der.

Hoca, ünler adamý; ``Komþu baþýn saðolsun;
Kazanýn öldü, gömdüm, Mevlâ’dan rahmet olsun!``

Adam hayret içinde dikçe sesler Hocayý:
``Hoca, kazan ölür mü; yedin mi sen kafayý?``

Hoca oldukça sakin; ``Komþu neden olmasýn;
Doðurdu inandýn da, ölünce inanmazsýn!?``

Kederli/Almanya, 22.10.2007

Sosyal Medyada Paylaşın: