Vakitsiz Ölüm
Bir yiðit vakitsiz öldüðü zaman,
Eþ dost birçok aðýt yakar ve inler.
Ecel yollarýný böldüðü zaman;
Ana yavrusuna bakar ve inler.
Bir kefen biçerler kaput bezinden,
Yüzleri bir tütsü bürür hüzünden,
Irmaklar boþanýr yarin gözünden;
Suyunu denize döker ve inler.
Öyle bir derttir ki yoktur ilacý.
Zenginlik de sökmez versen haracý.
Babanýn çýrpýnýþý hepsinden acý;
Göðsünden ciðerin söker ve inler.
Ýsli bir kazana sular konulur.
Kefen biçip etrafýnda dönülür.
Çürük teneþirde yiðit yunulur.
Hoca körpe teni yýkar ve inler.
Bir körpecik gelin tutar yasýný.
Ölene dek döker kanlý yaþýný.
Kabrinin ucuna hece taþýný;
Köylüler hüzünle diker ve inler.
Heyhat anlatamaz bu hüznü lisan.
Bir baþka cenaze bekler kabristan.
Ölen yiðidinin þimdi ardýndan;
Bir gelin omuzda gider ve inler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.