EL YERİNE KOY BENİ
EL YERÝNE KOY BENÝ
Ne düþler de düþüm var ne gözüm var uykuda
Gün güneþi göstermez zorla sallar ay beni.
Geçmesin artýk adým kapattýðýn öykü de
Bir kez vardan saymadýn yoklarýndan say beni.
Mutlu masala giden muratlar demin öldü
Öyle gururluydu ki kendinden emin öldü!
Vuslata taþýdýðým söz öldü, yemin öldü
Kol kýrýk ayak kýrýk, taþýmaz bu tay beni.
Siyahlarla yýkanmýþ ömrümün son gecesi
Ah amansýz tek pusum ah yürek bilmecesi.
Güvelere yem olmuþ sevdanýn her hecesi
Annemin dizi kadar avutmuyor çay beni.
Sendin yürek titreten sendin gönül tutkusu
Üzerime bir parça katma ’deðer’ katkýsý.
Asýrlarca sürse de bu depremin etkisi
Kalbinin h/þiddetiyle sarsa dursun fay beni.
Yetmedi mi gözünün gözlerimden çaldýðý
Görülmüþ mü mazide saadetin kaldýðý?
Divane bir okum ben körün niþan aldýðý
Belirsiz bir menzile fýrlatacak yay beni.
Sol yanýmý morarttý sensizlik kangreni
Olduysam suçlu muyum sevdanýn þizofreni?
Üzerimden geçmezse bu ayrýlýk treni
Bilmem ki nerelere götürecek ray beni.
Geri alýr mýsýn ki kalbini geri versem?
Þu yüreðim kanasýn yine seni seversem.
Þimdi yer yarýlsa da yerin dibine girsem
Aþkla aþikar eder bu kasaba- köy beni.
Durma daðýt istersen bir güzel ortalýðý
Durma çevir tavanda sudan çýkmýþ balýðý.
Bulaþsýn tüm ruhuna ruhumun hastalýðý
Karakterin kurusun öldürür bu huy beni.
Sen göðsüme tutundun dikenli bir gül gibi
Ben cüzzamlý sinende gezindim bülbül gibi.
Sitemim yok ki sana Ey kalbimin sahibi!
Madem canan deðilim el yerine koy beni.
ELÝF KESKÝN KARABULUT..../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
SEN BENSÝZ OLAMAZSIN..../ 13 Haziran 2010
Gel hep aþkla koþalým zincirleri kýrarak
Bambaþka bir öyküyü yazalým hýçkýrarak......
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞİİRLERİN ŞAİRİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.