TUTKUNUM SANA

TUTKUNUM SANA

akþam olmuþtu yine
karanlýk çökmüþtü
ne çabuk geçmiþti zaman
oysa az önce sevdiðimi düþünüyordum
tütünüm bitmiþti
bir koþu gittim tütüncüye
usta en sertinden ver yine
boðazý yakan cinsinden hani
ciðerleri daraltan
sonrasý ver elini Üsküdar
mekaným vardý orda
balýkçýlar kooparatifi
kýz kulesini çok net görüyordu
bir de kimsecikler yoktu
üç beþ ihtiyar balýkçýnýn dýþýnda
tam kafa dinlemelik
usta bana bir çay
herzamanki gibi
demli þekersiz zift gibi
bir sigara yakýyorum kýz kulesine karþý
yudumluyorum çayý
aklýmda aklýmdan çýkmayaným
dünya güzelimi düþünüyorum
saçlarýný hayal ediyorum
gözlerini ,kokusunu,sesini
kýz kulesi birden canlanýveriyor sanki
hey deli rüzgar üþütüyor adamý
ama yüreðimde sevdiðimin yarasý
ateþ olmuþ kor olmuþ
mangal gibi yanýyor en derinden
ne rüzgarý
kar yaðsa don olsa kar etmez
yüreðinde sevvdiðini taþýyanlar üþümez
elim telefona gidiyor her seferinde
lan acaba acaba arasammý
her defasýnda vazgeçtim
en sonunda bikere aradým
üç kere alo dedi
ben bir þey diyemedim tabi
içimde bir heyecan kalbim duracak
o soðukta ter bastý hava çok sýcak
nasýl sevinçliyim ama
aramýzda mesafe yoktu sanki karþýmda
dalga sesleri dünyanýn en güzel
en anlamlý þarkýsýný çalýyorlardý
seni anlatýyordu sözleri
gökteki yýldýzlar ay seni
ismimde saklý olan seni
çiziyorlardý gökyüzüne
milyonlarca gökyüzünü süsleyen yýldýz
kalbimi süsleyenimi çiziyorlardý
geceyi bu yüzden seviyordum da
ayný zamanda
nefret ediyordum geceden
sen hariç güzel olan herþeyden
gülmekten ,eðlenmekten
ve sensiz geçirdiðim her anýmdan
beklemek elin kolun baðlý beklemek
hiçbir þey yapamadan
çaresiz bir þekilde
öylece beklemek
ulan sabýr taþý olsa yok olurdu
zannetmeki bu þiir ve diðer þiirlerimde
seni anlatýyorum
anlatmam anlatamam
öyle bir tarif yok daha
ben yazýyorum öylesine
yazarken bile içinde sen olduðundan
doyamýyorum yazmaya
daha doðrusu sana
nasýl doyabilirimki sana
tatmin edildikçe þiddeti artar
bazý ihtiyaçlarýn
baðýlmlýlýk yapan maddeler gibi
seviyorum seni
tutkunum sana

ÖMER ÖZTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: