DÖNENCE
Her þey aslýnda aslýna döner
Güne bakan, güneþe
Güneþ geceye
Gece ölüme
Ölümden yaþama, dünya döner de döner
Oysa dönmek eve
Bayram arifesidir
Çocukça telaþtýr, ekmektir aþtýr
Bir somunluk uðraþtýr
Yaþamak, insanca yaþamak...Aþktýr.
Misal, kanadý kýrýk bir barýþ güvercini tepemizde döner
Rüzgâr can çekiþir yine pencere önlerinde
Annem tüm dünyaya atký örer
Gözlerinde tarifi olmayan bir keder
Kýyamet yakýn der
Þu gök sema düþecek sanýrým bir gün üzerimize
Yýrtacak rahmini Meryem’in sabisi
Serbest kalacak acý
Daðlarýn üzerinden geçecek Nuh’un gemisi yine
Denizler çöle dönecek
Yangýn gibi, aðýt gibi karaya vuracak bir bebeðin elleri
Büyümeyecek hiç, öpemeyecek sevdiðini
Daðlayacak, daðýtacak, üzüm üzüm gözlerinin salkýmýný
Kapayýn çocuklar kulaklarýnýzý, duymayýn imamýn talkýmýný
Güzel günler elbet yine geriye dönecek
Misal,
Özleyince daha çok üþüyor insan, kýþa dönüyor
Özlediðimiz her þey kar altýnda
Kar kendini güneþe övüyor
Yüreði büyüse de çocuklarýn acýyla ölümün gölgesinde
Bir gölge oyunudur yaþamak dediðin bu umut perdesinde
Gölgesine gülümsüyor çocuklar dünyanýn inadýna
Gölgeler de bir gün aslýna dönecek..
Yasemin Demir 2015 Aralýk ayý notlarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.