Evveli zaman içinde Nisan tozu kaçýnca gözlerime Gökkuþaðýný yýrtýyordu kuþlar Buluttan bir gemi oluyordu ellerim Ellerimi ellerine demirliyorken zaman Gemiler geçiyordu kalbimden iþte o an Kopuyordu sayfalarý bir bir Aþkýn seyir defterinin
Bir saman parçasý ve kalbur Altý ay ve güz Ben deyim þu aþktan Siz deyin sema-ül âlemi yarattýlar baþtan Düþ kokan bir güzelleme Bir varmýþ, bir yokmuþ...
Yoksun! Sular yangýn yeri Aðaçlar giyotinde Kuþlar dilsiz Masallar yalancý Yakmayýn gemilerimi ne olur Bir varmýþla yazýlan son masal biz miyiz?
Nasýl anlatýlýr bu sensizlik Ben, ben burada acýnýn denizi Sen bensiz akvaryumlarda gemi Ýskelemizde yalnýzlýk giyinmiþ kadýnlar El sallayan çocuklar Gökten düþmeyen elmalar Seyir defteri gözyaþlarý ile yazýlan bir bahar Ýþte tam o anda gölgelerimiz birbirine sarýlýr Alabora olur ömür
Aþk vebal Ölüm helal, Batarýz benliðimizde yar
Nasýl anlatýlýr bu sessizlik; Ey ruhu kederim, ey sevdanýn hasý Gözlerinin Ýçinde ateþ balýklarý Harran’ýn öfkesi, Ýbrahim’in duasý Nemrut’un yasý Çehreleri yorgun evler gibiyiz biz Tütmez olur aþkýn bacasý Minarelerin boynunda asýlý kalýr da âmini annemizin Ölüm içre aðlar Keyfi yerindeyse aþkýn Bir kaldýraçla kaldýrýr dünyayý çocuklar
Nasýl anlatýlýr bu tufan Kalbimdeki denizi ikiye ayýran Nuh’un gemisi gibi saklým Ýçim dökülüyor içine içimde yeþerirken aklýn Seviþmeyi unuttu toprak ana bile bakýn Bir su, bir toprak bilirdi tene deðmeyi Belki bir kefen gibi…
Ne zaman tenimize deðse aþk Su olur akardýk topraða Yaþamýn kökleri sýzlardý omuzlarýmýzda Nasýl anlatýlýr bu masal ,mutlu sonu yoksa Gemiler rotasýný bulup, sevenler sevdiklerine varýnca Çiçeðin özü topraðý aþk ile yarýnca Bir varmýþla bir yokmuþla Az giderdik, uz giderdik sevda ile yiterdik Her yýl iþte tam bu vakitlerde,baharý müjdeleyince karýnca Biz hep aþýktýk aþka ,karýnca kararýnca
Yasemin Demir 2015 Mart ayý cemre telaþý
Sosyal Medyada Paylaşın:
yağmur zamanı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.