GÖLGENE BİLE HASRET KALDIM

Bir zamanlar gökyüzü masmaviydi,
Kuþlarýn süzüldüðü mevsimlerde rengârenk çiçekler açardý,
Her þey o kadar güzeldi ki,
Þarkýmýz bile vardý her yerde,
Ama bir gün…
Bir gün birden bire gittin!
Önce bir kez gittin yanýmdan,
Sonra sürekli…
Duvardaki saat bile arada bir bozuldu ama,
Sen zamaný bile umursamadýn!
Tenim iyice çürüyüp gitti,
Yüzümü hiç önemsemedim ama kalbime çok acýdým…
Susuz kalmýþ bir çiçek gibi soldu gitti!
Gölgene bile hasret kaldým,
Caným öyle yanýyor,
Öyle acýyor ki,
Ben bunu anlatamam…
Gitmene dair, daha çok þey söylerim ama elimden bir kaza çýkmasýndan korkarým!..
Dedim ya;
Sen gittin,
Her þey gitti!
Ben neyi kurtarayým ki kendime,
Ne zaman gittiðini düþünsem,
Ýçimden daha çok gidiyorsun!
Þimdi sen,
Soyut bir resim tablosunda kalan kimsenin görmediði birisin!
Ama ben, seni hep gözyaþlarýmda buluyorum!
Kimse bilmiyor,
Kimse aðladýðýmý görmüyor,
Þimdi daha çok git uzaklara,
Daha çok…
Bir gün sustuðum zaman,
Hiç belli olmaz belki ama,
Bir deniz kýyýsýndan geleceðim sana…
Güneþi düþür gökyüzünden,
Önce karanlýða alýþmak istiyorum,
Sonra da gittiðin yerlere…

16.04.2006/SARAY…-Saat:21.09…-B.BÝRÝCÝK

Sosyal Medyada Paylaşın: