BUGÜN GÜNLERDEN SEVİNME VAKTİ

yüzyýlýn býkkýnlýðýný yaþýyorum
hayatýn bittiði yerdeyim
sözlerim sonuna ulaþtý gibi
ve sanýrým karacaahmet buraya yakýn...

elim kalem tutmuyor
mürekkebimi bitirdi acýlarým
anlamsýz düellolar sonrasýýnda
klavye silahþörlüðünü de býraktým...

þiirlerim küf tutmaya baþladý
tabutlarýn üstünde yosun kokularý
ve kadrajým da hep gülmeyen hayaletler...

yozlaþtýðýmýn resmini çiziyorum
her bir fraksiyonunda yalnýzlýðý buluyorum
belki de çekiyorum
kendime donuk bir ekvatordan
çýkýp gelen kara bir mýknatýs gibi...

kurda kuþa yem olan hükümler
çýkartýyorum her yaþadýðým hadiseden
kahverengi bir baykuþ ötüyor
gecemin orta yerinde
yalnýzlýðýmý sonlandýrýyor seviniyorum
yudumladýðým çayýýmýn son deminde...

derken sesler kesilip
sabahýn ve gündüzün
cehennemine giriyorum
trafiðin izin verdiði saatlerde...

zamanýn bana olan açýlýðýný doyurdukça
karnýmdan opera vari sesler çýkartýyorum
artýk vantrolok olamam bu saatten sonra
biliyorum...

sevdiklerime sevmediklerimi ekliyorum
eski bir sevilmiþliðin dýþýnda
baþka para eden bir þey eklenmiyor
son kez gülüyorum...

hesapsýz keþmekeþ yoruyor bedenimi
randevularýmý iptal ediyorum
bugün günlerden intihar etme vakti
boþuna üzülmeyin
ben seviniyorum...

ayhan sarý
28.12.2915
23.55

Sosyal Medyada Paylaşın: