OYUNCAK ODASI

Bizim yetimhane hayatýmýzda küçük oyuncak odalarýmýz vardý,
Oyuncaklarýmýz, baþka insanlardan gelen baðýþlardan oluþuyordu,
Eski de olsa, yýpranmýþta olsa,
Kendimize hayaller býrakýrdýk oynarken,
Sessiz olurdu oyuncak odamýz,
Þöyle hafiften dalsam beyaz duvara,
Küçük bir penceresinden sýzan güneþten baþka kimseler olmazdý,
Duvara yasladýðýmýz sessizlikten tozlar uçuþurdu,
Yüzüme deðmez kimsenin tek bir bakýþý,
Aðlasakta, gülsekte biz hep kendi halimizdeydik...
Yetimhane çalýþanlarý bizler için resmi iþlemler yaptýðýnda,
Biz hep oyuncak odasýnda özgür olurduk,
Kuþlara aldýrmazdýk, her ne kadar yanýmýzda olsalar da,
Konuþmazdýk,
Oyuncak odasýndan baþka dünya istemezdik,
Anne-Babanýn bizi terkettiði bu gerçek dünya umurumuzda olmazdý,
Aðladýðýmýz zaman oyuncaðýmýz vardý sarýlabildiðimiz,
Þarkýmýz bile yoktu söyleyebileceðimiz,
Bir kenar yýðýntýsýný daðýtan sert rüzgarlardan acýrdý canýmýz,
Anlatamazdýk,
Çok sevdiðimiz bir þeyi nazlanarak isteyemezdik,
Korkardýk,
Bu oyuncak odasýndan baþka hiçbir yere sýðýnamazdýk,
Gece yarýsý gümbürdeyen yaðmurlardan kaçar gibi uyurduk,
Yorgana sýmsýký sarýlmaktan baþka çaremiz yoktu,
Sabah olmasý kimin ummurundaydý ki,
-Hayat- zaten bizim için oyuncak odasý gibiydi,
Zamandan uzak yalnýzlýklar diyarýydý,
Gidip-gelinmeyen boþ bir an gibi,
Ya da sen yok muþsun gibi,
Kimbilir, belki biz de bir oyuncak gibiydi,
Hiçbir anlamý farkedilmeyen,
Kalbi kýrýklýklarla dolu yaralý bir oyuncak...

Þiir-B.Biricik
14.06.2009/Saray
Saat-09:00
Sosyal Medyada Paylaşın: