Gece sessiz ay doðuyor, karanlýða dalýyor Yalnýz kalan bir sen deðil, mehtap bile soluyor Sensiz geçen günlerimiz, öyle mahzun oluyor Seven gönül bir olunca mutluluða doyuyor
Yýldýzlarýn koynundaki bulutlar da soluyor Gurbet yolu bitmeyince, gönlüm onda kalýyor Sensiz geçen günlerimiz, öyle mahzun oluyor Sevenler bir olunca, mutluluðu buluyor.
Behçet Bük Güftem: 647/24.12.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.