Issýzdý geceler
Korkunç bir karanlýk saplanýrdý yüreðime
Sesi duyulmayan bir hýçkýrýk
Bir damla gözyaþý düþerdi yerlere
Hesaba gelmez bir þiddetle sarsýlýrdý göðsüm
Bir faydý bu
Tam orta yerinden kýrýk.
Depremler göðsüme üþüþürdü
Sol cenah viraneye dönerdi sen yokken
Gözler göze benzemezdi
Hayaller bile hayal edilmezdi
Sen yokken
Saçlar okþanmaya deðmezdi.
Bir gün esmer gülücükler getirdin dünyama
Geceler güzelleþti saçlarýn gibi
Sesin içimi eritti “Gelsem! ” derken
Yahut “Gelsen! ” derken
Kadifelere büründü kelimeler
Hayaller ipekleþti.
Gençleþtim
Esmer gülümsemelerin dudaklarýma yerleþti
Þarkýlar “Esmerim! ” dedi her saat sessizce
Dünyam güzelleþti
Baharlar geldi, çiçekler açmak için yarýþtý birbiriyle
Yüreðim seninle doldu
Esmerleþti
Esmerleþtim.
Yüreðim yandý, tutuþtu
Ellerim her gece gizlice, rüyaya yatmýþtý
Sahilde, çimlerin arasýnda uzanýp yerlere
Gözlerine baktý bütün gün
Ýnanmazsýn ama
Hep elini tutmuþtu.
Uzaktasýn þimdi
Yüreðimin esmerliði hiç gitmedi
Hani o depremler vardý ya
Her defasýnda faylar kýrýlýrdý,
Görünce göðsümden hasret fýþkýrýrdý
Caným benim
Hala durur nefeslerimin arasýnda
Seni bilmem ama
Bir tanem
Ben hâla esmerim.
Turgut Uzdu