gün düşmeden

gün düþmeden güne yazý düþmek
geldi içerimden
þiirsel nitelikte bilince hitap biçemde
derinine ineceðim
yerle göðün bileþkesi sonsuz ufuk çizgisinden

gün görmemiþ hazlardan yoksun büyüdük
ilk fýrsatta elleþtik yok-samýn dürtüsü eþliðinde
bilinç dýþý öskemli esriklik-ti henüz yaþam
gençlik duygularý gizli okuttu tüm gizemleri
boþ yere sarf ettik böylece zamaný vaktin
ertelendi asýl yaþamsal deðer
böyle güçlükle geçti kolayý varken
aþýnmadan aþabilmek
bu dar geniþ geçitlerden

masaldý yaþam
masaldý muhteþemliðe açýlacak yollar
þaþýrttý yüz yüze geldikte
aþýlacak gibi deðil güçlükler þimdi
dümdüz hiç deðil boþluklar
musalla taþý önünde yalan ifþa
döne dolaþa derine gömülür her þey yeniden

derim ki:
bilinçli bir kendinden geçiþle uyuyorken insanlar
mermerler koparýlýyor kütlesinden
hiç kimse aðlamasýn
sevdiklerinden kopartýlýp ayrýþtýrýlýrken.
derim ki:
gün deðmeyen yerlerden haz yoksunluðu çeken insanlar
ilk fýrsatta; o yerlerine dokunmak isterler, ezginliklerinden.
27.12.2015 13.50 anlýk










Sosyal Medyada Paylaşın: